Niebezpieczny poeta – Anna Arno

Bohaterem książki Anny Arno "Niebezpieczny poeta" jest Konstanty Ildefons Gałczyński. W książce sporo miejsca autorka poświęciła twórczości, znacznie mniej życiu prywatnemu. Dowiadujemy się, że Gałczyński był człowiekiem melancholijnym, nerwowym i znudzonym, często popadał w depresję, miał również problemy z alkoholem. Początkowo wiódł życie bohemy, pijał dużo kawy i lubił dobre jedzenie (czasem w środku nocy wyjadał kanapki przygotowane na drugie śniadanie dla córki Kiry). Na studiach uczęszczał na zajęcia, ale nie pojawiał się na zaliczeniach. W wojsku  symulował. Nie nadawał się do pracy na etacie – zamiast pracować migał się od obowiązków. Przed wojną mieszkał w Warszawie, Berlinie i Wilnie. Poznajemy również historię jego uczucia do żony – Natalii.

Na jego życiu mocno odcisnęła się współpraca ze skrajnie prawicowym pismem „Prosto z mostu”. W czasie wojny napisał tylko siedem wierszy, w tym „Pieśń o żołnierzach z Westerplatte”. Został powołany do wojska, przebywał w obozie w Kozielsku. Od rozstrzelania uchroniło go to, że ciągle był szeregowcem (nie awansował przez swoje zachowanie). Trafił również na roboty do Niemiec. W tym czasie pomógł wielu współwięźniom. Po wojnie nie wrócił od razu do kraju, był związany z różnymi kobietami, z nieformalnego związku miał syna. Po powrocie do kraju mieszkał w Krakowie (w Domu Literatów przy ul. Krupniczej 22, jego mieszkanie po wyprowadzce zajmowała Wisława Szymborska z Adamem Włodkiem), związany z „Przekrojem”, gdzie drukował m.in. Teatrzyk Zielona Gęś. Potem przez wiele lat nie mógł znaleźć swojego miejsca zarówno zawodowo, jak i życiowo. Przez wielu, w tym Czesława Miłosza Gałczyński był nazywany „bardem Polski Ludowej”. Dopiero leśniczówka Pranie na Mazurach okazała się być jego miejscem na ziemi.

Pierwsza część książki bardzo dobra, mnóstwo w niej ciekawostek i anegdot z życia poety, które przeplatają się z jego utworami. Druga część to zdecydowanie dłuższe fragmenty wierszy, mało treści, niewiele jest tu informacji o życiu rodzinnym, przeważa twórczość i problemy z wydawaniem. Tym, co mi w lekturze przeszkadzało były niepodpisane zdjęcia.

Gałczyński był niewątpliwie pisarzem wielkiego talentu. Szkoda, że dziś niewiele osób o nim pamięta.