Sala nr 6 – Antoni Czechow

„Sala nr 6” to opowiadanie atakujące wygodnictwo i egoistyczny konformizm. Powstało ono pod wpływem wrażeń i obserwacji wyniesionych z podróży pisarza. Czechow porusza w nim problem ludzkiej natury, a także odmalowuje szarą rzeczywistość i na tym tle ludzi z ich problemami i przywarami.

Akcja rozgrywa się wśród pacjentów sali nr 6 oddziału psychiatrycznego. Główny bohater to doktor Andriej Jefimycz Ragin. Kiedyś pragnął być duchownym, ale za namową ojca został lekarzem w prowincjonalnym szpitalu:

„Andriej Jefimycz obejrzawszy szpital doszedł do wniosku, że jest on instytucją niemoralną i w najwyższym stopniu szkodliwą dla zdrowia mieszkańców. Wedle jego mniemania najmądrzej byłoby chorych wypuścić na swobodę, a szpital zamknąć.”

Mimo to zachował się wobec wszelkich nieporządków i nadużyć obojętnie. Nikomu nie wchodził w drogę i żył swoim wolnym rytmem – sporo czasu spędzał na dyskusjach z przyjacielem oraz na czytaniu książek. Jego fascynacja jednym z pacjentów prowadzi do utraty zmysłów - z lekarza zamieniając się w pacjenta. Rozmyślania trzymanego w zamknięciu doktora prowadzą go do refleksji na temat istoty szaleństwa i cienkiej granicy, która oddziela go od świata zdrowego rozsądku.

Finał utworu Czechowa jest tragiczny. Mimo to ani w życiu sali nr 6, ani w tym, co dzieje się poza nią, nic się nie zmienia. Wszystko pozostaje w punkcie wyjścia.

Rzeczywistość ukazana przez Czechowa przytłacza: pacjentami nikt się nie przejmuje, są zostawieni sami sobie. Widzimy bezduszność systemu i ludzi wobec drugiego człowieka. Zło szerzy się i dokonuje strasznych spustoszeń, a granica pomiędzy tym, co normalne a nienormalne ulega zatarciu.