Uwagi osobiste – Sławomir Mrożek

Bardzo lubię czytać teksty napisane przez Sławomira Mrożka. Zachwyca mnie jego dystans do samego siebie i otaczającego świata oraz humor, od którego nie są wolne jego utwory. „Uwagi osobiste” to zbiór felietonów, ballad i traktatów z lat 1997-2002. Były one drukowane w „Gazecie Wyborczej” jeszcze przed udarem jaki przeszedł Mrożek, a później ukazały się w wydaniu książkowym, jako rodzaj pożegnania z czytelnikami, na wypadek, gdyby już więcej nie mógł pisać. To komentarz Mrożka do rzeczywistości przełomu XX i XXI wieku.

O czym pisze Mrożek? O wizycie w Akwizgranie i jedzeniu w McDonaldzie, o wizycie w Remsched i jedzeniu u Turka, o zmianach w języku polskim, wspomnieniach z wojennych wakacji w Żmigrodzie, o emigracji, a także o konsultacjach dla dramatopisarzy. Najbardziej jednak spodobał mi się tekst o czacie, który przypominał sąd kapturowy i rozważaniach o Internecie i jednostce:

„Internet jest tłumem bez ciała, wirtualnym. Jednostka chętnie łączy się z tłumem, gdy się sobą zmęczy i chce od siebie odpocząć. Anonimowy tłum zwalnia ją od odpowiedzialności za cokolwiek.”

W przypadku „Uwag osobistych” zwykle pojedyncze wydarzenie staje się punktem wyjścia do głębszej refleksji. Teksty zebrane w tej książce są bardzo różnorodne - krótkie i dłuższe, poważne i błahe, wszystkie one są w moim odczuciu ciekawe i intelektualne. Wyłania się z nich portret niezwykłego artysty i wyjątkowego człowieka, który pisze: „Jestem zbyt prymitywny, żeby być hipokrytą.”